Gesprekken met zielen, tijdens mijn reis.

Met zielen een reis maken en wat ik ervan heb geleerd.

Ik heb tijdens mijn onderzoek, met zielen gereisd. Ik ben naar kastelen gegaan, gesproken met vorsten, met een beul zelfs. Er was er zelfs 1 die vertelde, dat ik in zijn tijd zou worden verbrand. Ik heb met een muzikant gesproken van het kasteel. Ik heb met overleden soldaten van de tweede wereld gesproken. Ik werd letterlijk tegengehouden, door ridders bij het kasteel, die in het vorig leven daar hebben geleefd. Ik ben zeer intelligente, zielen tegengekomen, die vertelden, dat ik dit naar voren moest brengen. Ik heb een date gehad met een ziel. Hij wilde met mij daten, terwijl ik in de tuin liep bij het kasteel. Hij vertelde mij dat hij mij aanraakte. Ik heb tijdens mijn wandeling gesproken met een man, die daar altijd hard liep. Dat vond hij zo fijn, toen hij had geleefd. Ik had een band met ze gecreëerd. Ze vertelden me, dat ze voelden alsof ze 21 waren. Ik wilde weten hoe ze zich voelden daar. Het voelde alsof ik daar vrienden aan het creëren was. Ook al was het niet fysiek. Dat boeide mij niet. Ik voelde genoeg liefde en ik gaf het terug.

In het kasteel zijn er nog steeds zielen (energie), die de regels delen in het kasteel. Ik voel het en ze zeggen het. Als er om 5 uur etenstijd is, dan zorgen ze ervoor, dat het personeel daaraan houd. Op energie basis, kun je het merken aan de mensen die er werken. Ook, zonder hun aanwezigheid, kunnen ze de mensen beïnvloeden. 

Ik ben zelfs naar Engeland gereisd, ik wilde met Charles Dickens spreken en hij kwam direct. Hij vertelde over zijn leven, dat het niet gemakkelijk was en dat hij een groot familie had. Ik voelde zijn energie heel sterk. Hij kon niet veel vertellen, omdat hij moeite had, om door te komen. Dat was goed genoeg voor mij. Daarna ben ik naar zijn huis gegaan en voelde daar, alsof hij nooit is weggegaan. 

Ik ben een jonge arts tegengekomen, die op jonge leeftijd was gestorven in de middeleeuwen. Hij gaf mij een advies om speciale sokken aan te trekken, want ik had in die tijd last van mijn hiel. Zelfs na zijn dood, beoefend hij zijn beroep. Ik stond bij een graf en zag een witte bloem. Toen kwam er een lieve overleden, vrouw naar me toe en zij wilde mij doorgeven, dat ze de witte bloem had gezien. Als een bevestiging. Ik ben zielen tegen gekomen, die mijn apparaat vreemd vonden, want in hun tijd bestond het niet. Die spraken ook nog de taal van die tijd. Deze ziel, had het over een wolf, want in zijn tijd, kenden ze alleen wolven. ( Hij bedoelde mijn hond ). Er waren zielen, die mijn apparaat een grammofoon noemde, omdat in hun tijd, ze alleen een grammofoon kenden. 

En zo kan ik nog meer vertellen, over mijn reis met zielen. Een ziel normale wijze is niet plaatselijk gebonden. Toch blijven blijkbaar zielen, toch terugkomen naar waar ze vandaan kwamen. Dit heeft te maken met de familieleden, die daar nog leven. 

Ik heb van deze reis geen video geplaatst, omdat ik op vakantie was en ik nog aan het onderzoeken was, of ik hiermee anderen kon helpen. Dit was mijn beginfase van mijn ontdekking.